Traktat o czyśćcu

Jako osoba, która z wiarą jest raczej na bakier nie sięgam często po książki poświęcone tematyce religijnej, a powiedziałabym raczej, że praktycznie w ogóle po nie nie sięgam. Niewierzącego i tak ciężko przekonać, a jest tyle innych rzeczy do przeczytania. Ponieważ jednak należało wykonać zadanie dotyczące książki o tematyce religijnej to jak już musiałam się z czymś zmierzyć to chociaż z czymś mocno nieoczywistym. Wybór padł zatem na św. Katarzynę z Geniu i jej „Traktat o czyśćcu”. AO tyle ciekawa to była lektura, że chociaż może dopiero po śmierci przekonam się czy faktycznie za brak wiary trafię do piekła, to równie mocno ciekawiło mnie jakby to było i na pośrednim przystanku. Bo o ile piekielne ognie i czary ze smołą mogę sobie wyobrazić, to nie bardzo wiem co by mnie czekało na stacji pośredniej. I może tyle humorystycznego podejścia, bo jak się okazuje rzecz wcale nie jest taka wesoła, a sama św. Katarzyna, ma swoją własną wizję tego wymiaru. I o dziwo chociaż można się z nią zgadzać lub nie myślę, że istotę czyśćca oddała dość rzetelnie. Dla tej świętej jest czyściec to nie miejsce a pewien stan, to proces, w którym następuje oczyszczanie duszy ludzkiej po śmierci, oparte na jej osobistych doświadczeniach mistycznych. Nie chodzi tu zatem o pobyt w jakimś mitycznym przedpieklu, ale na zrozumieniu istoty cierpienia i jego znaczenia dla duchowej transformacji.
I tu kilka wniosków po lekturze. Po pierwsze, dla Świętej Katarzyny prawdziwe oczyszczenie duszy nie polega na fizycznym spaleniu czyśćcowego ognia, ale na głębokim procesie zrozumienia i zgody na Bożą miłość i sprawiedliwość.
Po drugie, według Autorki po śmierci dusza napotyka Boga i Jego doskonałą sprawiedliwość, co staje się punktem wyjścia dla jej duchowego oczyszczenia. To sprawia, że uświadamia sobie popełnione grzechy, a to z kolei rodzi w niej głęboki ból i tęsknotę za nieskończoną miłością Bożą, co sprawia, że chce być bliżej Boga.
I chociaż mnie ta narracja nie przekonuje, to nie zmienia to faktu, że doceniam fakt iż dla osoby głęboko wierzącej ta książka może zawierać mistyczną głębię, pozwalającą na umacnianie wiary i bliższe obcowanie z Bogiem. Dla zwykłego śmiertelnika, warta jest ona przeczytania z innego powodu – jest ona pięknie napisana, w dość poetycki sposób, co stanowi ciekawą konfrontację poetyką z zupełnie innej epoki. Co więcej, jeśli nie chce się tej książki czytać tak wprost to można ją też potraktować bardziej uniwersalnie, jak traktat o wartości cierpienia i jego wpływie na rozwój człowieka. Ja nie żałuję że przeczytałam. Co więcej, polecam serdecznie.

Jako osoba, która z wiarą jest raczej na bakier nie sięgam często po książki poświęcone tematyce religijnej, a powiedziałabym raczej, że praktycznie w ogóle po nie nie sięgam. Niewierzącego i tak ciężko przekonać, a jest tyle innych rzeczy do przeczytania. Ponieważ jednak należało wykonać zadanie dotyczące książki o tematyce religijnej to jak już musiałam się z czymś...

Ciężkie tłumaczenie ale treść wielka.

Ciężkie tłumaczenie ale treść wielka.

Wizja czyśćca z opisu Katarzyny Genueńskiej. Może niezbyt odkrywczy, ale napisany ku przestrodze (chyba),że za każdy grzech spotka nas zadośćuczynienie. Jeżeli dusza chce oglądać Boga musi stać się czysta i podobna do niego, stąd ogień czyśćcowy, który zmazuje nasze grzechy.

Wizja czyśćca z opisu Katarzyny Genueńskiej. Może niezbyt odkrywczy, ale napisany ku przestrodze (chyba),że za każdy grzech spotka nas zadośćuczynienie. Jeżeli dusza chce oglądać Boga musi stać się czysta i podobna do niego, stąd ogień czyśćcowy, który zmazuje nasze grzechy.

Bardzo ciekawe dziełko, przekazujące bardzo istotną wiedzę nt. czyśćca i sytuacji duszy po śmierci, która musi przygotować się najpierw przez czasową karę do zjednoczenia z Bogiem. Ze względu na czas powstania, a także na archaiczny język, jest to książeczka trudna, pełna zawiłych zdań obfitych w niezwykłą obecnie składnię. Warta jednak trudu jej przeczytania.

Bardzo ciekawe dziełko, przekazujące bardzo istotną wiedzę nt. czyśćca i sytuacji duszy po śmierci, która musi przygotować się najpierw przez czasową karę do zjednoczenia z Bogiem. Ze względu na czas powstania, a także na archaiczny język, jest to książeczka trudna, pełna zawiłych zdań obfitych w niezwykłą obecnie składnię. Warta jednak trudu jej przeczytania.

Krótka, ale treściwa pozycja dająca nadzieję, że czyściec to niekoniecznie przerażająca wizja, a raczej nadzieja na Boże Miłosierdzie, tylko jeszcze w mniejszym stopniu. Polecam!

Krótka, ale treściwa pozycja dająca nadzieję, że czyściec to niekoniecznie przerażająca wizja, a raczej nadzieja na Boże Miłosierdzie, tylko jeszcze w mniejszym stopniu. Polecam!

Bardzo przystępnie i jasno. Dla tych którzy chcą wiedzieć jaki jest czyściec, acz niekoniecznie dla tych którzy chcą wiedzieć, dlaczego jest czyściec.

Cierpienia czyśćcowe, człowiekowi który nie jest zbyt gorliwy nie wydają się wcale wielkie, albowiem trzon tych cierpień stanowi oddzielenie od Boga, którego wtedy, każdy człowiek widzi doskonalej niż jakikolwiek żyjący na Ziemi teolog czy mistyk.
Ci którzy znają Boga niewiele, nie zostaną odstraszeni od wiary po zapoznaniu się z tym dziełem, lecz zobaczą że czyściec jest zgodny z rozsądkiem, a jego istnienie na podłożu intelektualnym, trzeba uznać za niezbędne i konieczne, jeśli pozostałe doktryny zostaną są prawdziwe. Tak samo jak widząc na torach lokomotywę ciągnącą wagony, możemy wywnioskować że istnieje jakieś łączenie między nimi.
Co ciekawe, z czyśćcem łączy się pewien paradoks; w miarę jak poznajemy Boga uświadamiamy sobie jak straszne jest widzieć Go, a co za tym idzie, pragnąć. Jednocześnie, w miarę jak poznajemy Boga, jesteśmy coraz bardziej gotowi to palące jak ogień piekielny pragnienie zaspokoić.
Warto przeczytać. Lub odsłuchać - całość trwa 47 minut.

Jeśli ten traktat nie jest wystarczająco przekonujący, polecam zajrzeć na Apologetyka.info.

Bardzo przystępnie i jasno. Dla tych którzy chcą wiedzieć jaki jest czyściec, acz niekoniecznie dla tych którzy chcą wiedzieć, dlaczego jest czyściec.

Cierpienia czyśćcowe, człowiekowi który nie jest zbyt gorliwy nie wydają się wcale wielkie, albowiem trzon tych cierpień stanowi oddzielenie od Boga, którego wtedy, każdy człowiek widzi doskonalej niż jakikolwiek żyjący na...